دستگاه اکو قلب یا اکوکاردیوگرافی از انواع دستگاه های تصویربرداری است که مانند دستگاه سونوگرافی از امواج فرا صوت فرکانس بالا استفاده می کند و مختص تصویربرداری از سیستم قلبی عروقی است. اسن دستگاه جزو تجهیزات بیمارستانی و کلینیکی می باشد.

در این روش تصاویر تک بعدی، دو بعدی، سه و چهار بعدی از دیواره ها و دریچه های قلبی و عروق بدست می آید. انواع بیماری های قلب، رشد باکتری ها روی دریچه ها، اندازه قلب، جریان خون در قلب، حرکت دیواره قلب، فشار داخل قلب، ضخامت دیواره قلب و … با این روش تصویربرداری قابل تشخیص و اندازه گیری هستند

نوع پروب مورد استفاده می تواند Linear، Phase Array، Curved-Phased Array و … باشد که تاثیر مستقیم بر نحوه شکل دادن سیگنال، نوع اسکن، محل تمرکز امواج و در نهایت مشخصاتی دارد که کیفیت تصویر را می سازند.

در بیشتر فرآیندهای قلبی از پروب های آرایه فاز (Phase Array) و در معاینات عروقی از پروب های آرایه خطی (Linear-Array) استفاده می شود. اکوکاردیوگرافی انواع مختلف دارد که پرکاربردترین آن اکوکاردیوگرافی قفسه سینه است که کاملا غیرتهاجمی و بدون درد است.

همچنین اکوکاردیوگرافی ورزشی به عنوان بخشی از تست ورزش، اکوکاردیوگرافی از طریق مری و اکوکاردیوگرافی قلب جنین نیز از انواع اکو قلب هستند.

دستگاه الکتروشوک یا دفبریلاتور از دستگاه های پایه پزشکی می باشد که وجود آن در تمام بخش های بیمارستان، کلینیک ها، درمانگاه ها و آمبولانس واجب است. از این دستگاه برای اعمال یک شوک الکتریکی قوی به بیماری که قلب آن به دلیل آریتمی از کار افتاده باشد استفاده می شود. شوک الکتریکی اعمال شده به قلب در برخی موارد باعث بازگشت ریتم قلبی به حالت اولیه می شود.

سلول های عضله قلب دارای جریان الکتریکی هستند که به دنبال جا به جایی یون ها به داخل یا خارج از سلول ها بوجود میاید. این جریان الکتریکی به طور منظم از سمت دهلیزها به سمت بطن ها منتقل می شود. سپس سبب انقباض منظم دهلیزها و بطن ها می شود. این الگوی الکتریکی منظم، باعث ایجاد ضربان های منظم قلبی و در نتیجه پمپاژ خون و ایجاد فشارخون مناسب در تمامی رگ های بدن می شود.

زمانی که این الگوی الکتریکی آنقدر سریع شود که امکان پر شدن قلب از خون را ندهد و به صورت نامنظم کار کند، برای شروع مجدد ضربان قلب لازم است تا از دفبریلاتور استفاده شود.